BİR FASILLIK GÖNÜL NAĞMESİKan çiçeklerini bağlarım göze İğneden yapraklar dökülür içe Gerek yoktur artık yalan bir söze Her kusurun ayrı girmiş iç içe Bahtsız bedeviyim çöller ar gelir Susuz bu sevdalar artık dar gelir. Gülen dillerime hayrandın hani Söyle be vefasız nasıl unuttun Şimdi verem eder halin insanı Bir zamanlar başta beyaz buluttun Yağmur olup yağdın ne idi suçu Bu yüzden ıslandı kirpiğin ucu. Gönlümün dağında öter bir kuzgun Sen diktin yuvama incir ağacı Bu yürek ilk defa böylesi üzgün Yine de ah etmez sana duacı Düşmanım değilsin bunu bilesin Dertler teğet geçsin sen hep gülesin. Abamı giyindim düştüm yollara Karanlıkta naçar ışık ararım Önüme dolaşan yaban dallara Sen diye hepsinden hesap sorarım Suskun geçer gece gün bile suskun Yüreğim hayata bu yüzden küskün. Uzaktan yanarken şehrin ışığı İçimde karanlık cirit atıyor Nasıl temizlenir aşk bulaşığı Düşünmesi bile içe batıyor Bir kalem bir mendil yeter aslında Siler olanları elem faslında. Ayvazım DENİZ |