İç kanamalı duygular eşliğinde,
Düşünüyor, bakışları kendine dönük;
Bir tuhaflık var gibi rol ezber repliğinde,
Uyaklarını yemekte cinnet tiradı…


Karşı bir çift aynada
Küçülen sonsuz resim
Ve de kaz adımların ritmik izdüşümleri;
Nabzının namlusuna yivlenmiş onca cisim,
Uyanık düş görenin
İmge dönüşümleri…


Çağrışımlar perdesinde
Sayısız çeşni çiçek
Ve bir o kadar da,
Zar kanat elvan böcek,
Bilincini zorluyor meneviş uğultulu…


Efkâr bombası şiddetinde
Ertesiz gürleyişlerle
Yıldırımlar şaklıyor beyin kıvrımlarında,
Daha daha,
Pusarıyor neliği bu yakaza tufanda
Bir varmış bir yokmuşcası,
Bir yokmuş bir varmışcası
El medet!..
Boşlukta kumanda…


Derken,
Çiçekler, böcekler, yıldırımlar
Onlar da nöbetleşe
Bir var, bir yok,
Bir yok, bir var;
Gel de çıldırma…


Sonra zaman,
Sonra mekân,
Göz açıp kapayanda
Bir var, bir yok,
Bir yok, bir var;
Ortalık toz duman…


Ne oluyoruz
Demeye kalmıyor,
Varlarla yoklar, eksilerle artılar
Işık hızında sıfırlanınca
İçrek meydan,
“Bir”den geçilmiyor…


Çarpıyor “bir”,
Bölüyor “bir”;
Bi’r ha bi’r,
Birdirbir;
“Birr”…


Sudan çıkmış balık gibi,
Bencileyin ala diri,
“Birr” keşfinde sanki biri…