elestte içtiğin and’a
ve zamana yemin olsun
küfran kokuyor her inkâr


ey Hannâs
iblis vesvesesi
cezbeden her şecere
yasak meyvesi cennetin
helal bildiğin tain



Işid t(d)in mi!?
isra(f)il sesi döverken surları
elinde en güzel hediyelerle
rabbine şükürler sunan
eşrefi mahlukattın ha-bil (din) oysa
buna mu/Kabil
dilinde bir ah sesi pişmanlığınla
aksa da gözyaşın
kanarken zemzem misali
yemin olsun
asa’sının kudretiyle
yar’ı-lan ummanların mimarı var
yemin olsun
ab-I hayat üstüne


“hasbunâ allâhu ve ni’mel vekîl” diyen
İbrahim (as)in
emr-I bil-maruf sayıp
dizine baş uzatan ismail’in üstüne
yemin olsun
kevser ırmakları akan firdevs bahçelerine
yanmadan girmek mi var


neccar gibi
çıkmadıysa gür sesin
mabedine uzanan ebrehe soylu eller
nasıl kırılır ebabil gölgesinde
o filler ki, gerisin geri dönerken secde eder
ve bilir ki mahlukat
susmak ihanet
zulme isyan da bir ibadettir
ibadet ki vahdet-I vücut bulmaktır sunağında
dün tine ve zeytine ettiğin yemin gibi
yemin et sen de
zerreden kürreye kadar
neccar gibi ölmek de
bil ki ab-I hayat içmektir
tamudan geçip arafı
miski amber kokulu ukbada gül dermektir


recmedilirken kof sözlerin dilinde
eshab-I kehf suretinde
yedi uyur il’inde
kıtmir kadar cürmün yoksa
ey en-nâs
aslan postuna bürünmüş vah-it-lerden
sorulacaktır hesaplar
and olsun!



II

yakup suretinde âmâ
Yusuf yüzlü her ihvan
çevirdiğimiz yüz’ler hatrına
ve hatrından çıkmayanlar adına
meryem’in öksüzü gibi
asıl(an) yüz’ümüze,
bir okkalı şamar gibi çarparken zillet
düştüğümüz kuyularda
silmediğin gözyaşının ahı var
yedi kat semavattan, mağripten maşrıktan
arz’a kadar
gördüğün kem rüyayı
şimdi kim hayra yorar


III

unutmuşken
kurt düşmüş bedeninin şükrünü
ve düşmüşken kor alevler sathına
kapına dayanmışken tufanlar
dâbbetü’l-arz sesleri
yıkılır mı sanırsın kisra sarayı
zerreden kürreye kadar
işid’e-miyorsan
levhi mahfuz sözünü


Mevlüt GÖZDE
25.10.2014