YALNIZ... Ne çok oldu Nazlı baharlarda bir çiçeği öpmeyeli gözünden Sıyırmayalı gün ışığını narince Geceye yenik düşen camı çatlak penceremden ... Oysa ki , Hürdüm, gökyüzüne kendini kundaklatan o yıldız kadar Bir buluta özenen ıslak gözlerim yorgun düşesiye ... Ve haşarı Hayatın sımsıkı tuttuğu ellerinden kurtarıp kaçarken yarı körpe parmaklarımı Hasata geç kalmış bağ gibi Usandım üzümlerimden Bir günlük mutluluğa hasret içimdeki basiret Dökülürken tutanı olsa gözyaşımı Hür kalabilirdim kahkaha atacak kadar ... Ne söylesem kendime Yalnızlık siner sinsice boğazıma Ömür törpüsü bu yolda hırsından çürüyor dizlerim ... Her insan yalnız biraz, soyununca üstündeki gerçeği Her yalnız biraz çıplak yıldızsız gece gibi .... Gülşah Gayret - |