Ýüreğimin Koylarında Sen
Gün Karanlık
Gözlerim muhbir Kor düşerken kirpiğimin ucuna Yüreğim grevde Alabildiğince özlem Gözlerimin uğultusunu kesmekte Dilimin uçurumunda adın sendelerken Sensizlikte sarıldığım düşlerime viranlığım Ruhumu parselleyen kurşunların ötesinde Bu kaçıncı uykumun ortasına devrilişin Etim tırnağımdan sökülsün ki hasretine gebe Yüreğim yüreğinin hudut kapısında yetim Gözlerimin koylarına kızıl nehirler boşalsın ki Ruhumun kıyılarında tutuklular yasta Sol yanı ağır darbe alarak acılar içinde çırpınan O paslı tel örgülere takılan İşte biz Hazanı sırtlayıp ,ayrılığın istilasına uğrayan Hoyrat diller karşısında bitik Yıkık umutlar arasında terk edilmiş Gözyaşı kadehiyiz… Remziye ÇELİK 18.10.2014 |