YALOVA..akşam üstü

...



antibiyotik karışınca alkole
herkes gitti
sen kaldın geriye
bir tek sen anladın beni
bir tek sen yandın

...

şu denizi toplayıp
Cudi’nin üzerine giydirsem
geride ihanet ve pusu dolu geçmiş
kirlenmiş aşkları kurban etsem


elinde bin yıllık kahve
saçlarında Süryani çocuklar oynarken
dilinin kentlerine karışmış
tüm kardeş lisanlarla ezgiler söylesen

o zaman anlaşılırız belki
o zaman toprak damlar
rüzgar gülü
lacivert gece alır bizi

düşeriz yollara
tarlalarda başaklar
göğün çocukları yıldızlar
yol üstü sarmaşıklı bahçe
bir tahta masa
iki tabure
ve
çayın rengiyle sohbete kanasa
bütün yaralarıyla düşlerimiz

sen ki
otuz dört acıyı kundaklayıp
umudun uykularına ninnilemişsin
sen ki
ağır tahribatlı bir ömrün tutanaklarında
resmiyeti olmamış suçlarla belenmişsin

desem ki
güneşi tutalım mı
bilirim ki
Nemrut’a çıkar
bir gün batımında kucaklarsın sarı sıcağı
desem ki
krizantem kokularına binip
uçalım mı dağlara
bilirim ki
toplayıp ıslak ayaklı baranı
bütün tabiyatı yıkarsın yeni baştan

bir tek sen anlarsın kavgamı
bir tek sen ağlarsın güzel çocuklara

kırık testiye benzer hayat
su gibi sızar gidenler
ve kuruyup kalırlar
gittikleri yerlerde

sen hiç gitme
karlar yağsın başının ülkesine
kurusun saçlarındaki yapraklar
yüreğinin çiçekleri açsın
gözlerindeki sıcak düşsün toprağa

ocak ol üşüdüğüm kadar hissedim seni
mayıs ol tedarik edim hazirana güneşi
eylül ol ağaç gölgesinden çekeyim ıslak düşleri

herkes gitti
sen hiç gitme
mülteci bir vatanda
sürgün edilmiş halkların
kültürlerinde seveyim seni


...


umudu ve aşkı zapt edemezler Zagros gülü
umudu ve aşkı zapt edemezler ...!



sen şahrud ben seyduna kavuşacak ırmaklarımız....