UFKUMA ŞAVKIN VURANDA
Saçlarıma kar yağanda
Ruhum’da şimşekler çakar Yağan yağmur sen kokanda Burnumun direği sızlar... Arş-ı ălă kararanda Yağmurlar la düşüyorum Kükreyip bendin aşanda Girdabın da ölüyorum.... şavkın ufkuma vuranda Hüzmem zindanları yıkar Dilinden bal damlayanda Nefesin ruhumu yakar... Zülfün yüzümü örtende Aşkı nakşettin ömrüme Sülün gibi süzülende Busen har olur tenime... Nafize |
Değişik bir üslup da, değişik bir dille içimize esmiştir
Yanılmıyorsam Azeri diliyle biraz ilişkilidir
İçine çokça da güzel bir aşk serpiştirilmiştir
Yürek ufuklarına "şavkları vuran" bir şiirdir !...
Şiirin bile lezzetisi olur tıpkı yemek gibi
Yemeğin lezzeti malum hep damaklar da gezinir,
Bir şiir ise ruhuna vuran “Şavkıyla” durmadan yüreğini emzirir !
Aynı bu şiir örneği gibidir;
Değişik şiirler yüreğini beslerlerken
Üstelik de ruhunu daha çok diriltir !
İnsanın ruhsallığını ölümsüzleştirir !!!...
Bu da ancak yüreği şiir dolu insanların işidir
Öyle insanları TEBRİK etmek bir görevdir...
Onatça tarafından 10/6/2014 8:38:03 AM zamanında düzenlenmiştir.