sen/rengini unuttuğun gün..




Soğudu ba-kışlarım aynalarda
Yüzüm yara bere içinde ki
Sesine tüneyen ölü kuşlar
-Hiç-
/bir mevsime göç ettiler

Ellerin dedim/ellerin
Kelebeklerin
UÇması geceye…

Sakın dokunma
Yüreğinden çöl geçen zamANlara
Teninde vaha sessizliği/sakın

Suların yüzüne yazılan
Sahipsiz kelimelerdi
Buğu tutmuş camların üzerindeki
Soru işarETlerinin cevabı…

Artık gidebilirsin
Yerin ve yönün yok
Aitsizlik hakim
Yüreğinin surlarında
Ki yankıdan sesi arındırıp
Sonlardan başlangıcı
Bedenine dar gelen ruhun için
-Soyunmalısın-

Hiçbir dokunuş
Bizi kurtaramaz
Bil/iyorsun bunu…



Yakmaz çünkü
Yüreğimdeki mumu
G-özlerin..

Sen rengini unuttuğun gün
Tuvalinde
Dilimde yazılmamış onca kelime
Birikiyordu sana dair ki
Sularımın yüzünde halkalanıp
Dağılıyor/dağlanıyordun..

Sana benzeyen
Cemaline DÜŞen
Rüyalar buluyorum
Her yağmur sonrası

Sen ki aranan
Ve bulunan sonRA
Hep
Olan
Kalakalan
Arandıkça ve arındıkça
Kaybolmayan bir şeysin..

Sen ki var olan
Şehrimde ve kendinde olan
Gerçeğe yaklaştıkça uzaklaşan
Kadın/
Kadınım…





(…)





sevgimle..