belki inanmayacaksınız...
benim olmayan bir ölümü,
geri verdiğim gündü geceye dönen
hallerinden memnun insanlar vardı,
arka bahçelerde
korkuluk demirleri
zamanı kaydıran kaydıraklar
bir de...
bir de o vardı
her şey aynıydı

üzerine zeytinyağı gezdirdiğim,
kiremitte balıktı gece
koyu renkliydi
denizi ıslatan yağmur da vardı
uçan balon satıcısı
kestane kebapçısı
biri gri,
iki aç açık kedi
roka salata
beyaz peynir
serçe parmağı kalkık kadeh

yaz değildi
hatırlıyorum...
perşembe de değildi
yağmuru ve Tanrıyı seviyordum
onu da hatırlıyorum
hiç karşılaşmadığım dişil kahkahalar vardı
damağımda hissettiğim yalnızlığım
küllerimi karıştıran

o gün ilk defa,
ilk defa yatılacak bir kadının,
gözlerine bakmak istedim sadece
yeniden doğursun beni diye
gözleri İstanbul kadar güzeldi
yaz değildi
perşembe de değil
benim olmayan o ölümü,
geri verdiğim gündü

merhaba dedi kılçık ayıklayan ellerim
gözleri güzel kadına
yine inanmayacaksınız
sabahın ucuna değdik yan yana
tek kişilik yatakta
iyi hatırlıyorum...
hiç bir şey olmadı aramızda
ikimizinde içi geçti

suadiyeekimikibinondört
Demir Mutlugil