İZ BIRAKMADIK
Biz seninle!
hiç karda yürümedik. İz bırakmadık arkamızda bu yüzden. Ne de! yağmur altında dolaşmadık el ele Bir kez olsun ıslanmadık bu yüzden. Biz seninle! belki de hiç biz olmadık, Yaşamadık delice. Ümit olmasa da beklermiş, Yürek gerçekten sevince. Zülfiye ERDOĞAN |
İz bırakmadık isimli şiirinizi okuyunca; bunlar döküldü dilimden. Haaa, bir de İZ isimli şiirim geldi aklıma. Dedim ya, sonuçta İZ olunca şiirlerimizde; çağrışım da çok oluyor ve ben küçük bebişlerimi hemencecik hatırlıyorum. Şiirlerim benim küçücük, hiç büyümeyen bebişlerimdir.
İz isimli şiirimde ne demişim, kopyalayayım buraya :
İz
Saçma sapan bir sevdaydı bizimkisi,
Önce deliler gibi sevdik birbirimizi,
Sonra hiç yoktan savaştık,
Yorulduk.
Dudağımızda ballı , şerbetli gül reçeli,
Yüreğimizde, depderin yaralar açan,
’ Saçma’ ve ’ sapan’ izleri kaldı.
Vecdi Murat SOYDAN