anneme benziyor şefkatin dilinin pembesine yazılı kitabeden anladım ki avuçlarındaki çatlaklar annemin yüzündeki ırmaklarla aynı
...
bilirsin ağrır dizleri annemin şiirlere bulaşan kadın çocuk kent sen kadar ağrır romatizmal bir Halepçe Hiroşima’da atom ölüleri gibi
uçuklamış düşlerimin üzerine merhem umutlar sürdüğün vakit gözlerinden doğduğumu annemden gizliyorum çünkü saçlarındaki aklarıyla buruşmuş derisine nasılda oğulum bilirsin
bazen hissetmenin ötesinde makineleşmiş bir ruh kaygısıyla yırtıp atıyorum düş okuduğum kitapları hep aynı pencereden bakıp aynı tabiatı seyretmek ürpertici yalnızlıklar örüyor aklıma sadece kuşlar değişiyor baktığım resimlerde bazende karşı balkonun çamaşırları özetsiz uzun bir öykü içinde karmakarışık kahramanları seviyorum
bu vakitlerin dağınık duygularını annemin ah seslerinde toplayıp senin varlığınla sarmak güzel
karşıma hayalini serdiğin özlem vardiyasında ellerinin arasındaki çay bardağından çıkan buğunun bulut oluşunu anlatıyorum içimdeki çocuğa
gözlerinde kestane közlenmiş kışlar teninde elma şekeri harçlığı biriktirmiş bir küçük yağmurlu kız ve dudaklarında ki kavgaya bilenmiş şımarık kelimelerin dağılıyor havaya
anneme sustuğum hasretleri senin suretine asmamdır oğulluğum cumartesi ağıtlarıyla bir kayıp işid’meyen hayata bir çığlık gibi
ben sonbaharın uzun gecelerine annemin yorulmadın mı hadi uyu nasihatıyla bir tütün yakıp olmayışına esnediğim zaman sen kırık bir kentin devlet tarafından düzenlenmemiş resmiyetindesin annemde aradığım sen sende duyumsamak istediğim annem ve kayıp bir çocuğun habersizliği gibi kıvranışlı yorgunluğum
ey yüreğimin iki cemresi kuzeyin kadınları çaylıklarda Besmele doğunun kadınları tarla yolu Fatiha her biri küçük kadın küçük ana küçük işçi
birinizin memesinden içtiğim sütle insanım birinizin aşkıyla adam
iliklerimden geçen hayatta hiçbir korkuya borcum yok zikirli cümleler belenmiş şiirler biraz anne biraz sevgili büyütüyor
apansız yangın işte
birazdan çingeneler bütün rüzgarı toplayacak geriye sessiz ve durgun bir sus kalacak
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
İKİ CEMRE şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
İKİ CEMRE şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
Erkek çocuklar annelerine benzeyen kızlarla evlenirlermiş
benim oğlum neden böyle yapmadı diye düşündüm sonra da belkide her kadında beni görüyor dur dedim:)
İki büyük nimetim var Biri anam biri yarim demiş, aşık Veysel..
İkisini birbirinden ayırmamak gerekir. Ayrıldığı zaman annelerin kalbi nasıl sızlar bilemzsiniz. Kıskançlıktan değil, çocuğunun sevgisinin diğer tarafa daha çok kaymasından.
''gözlerinde kestane közlenmiş kışlar''
ağlamadım dersem inanmayın...