KAYBOLDUM BEN DE YOKLUĞUNDA
Sonsuzluğun boyunduruğu
Hükmetti bir kez daha O kıvrımlı yolların Bitimsiz devinimi Eşlik ederken benliğe. Sayısız ikilem sarıp çevreleyen Ne varsa bir bir Gözümün önünde seyrelen. Rücu etti tüm melekler aslına Saflığın o tarifsiz beyazlığına. Kabul gördü dualar Hayra yorduğum o rüyalar. İklimsizdim oysa Sıradan ve rastlantısal bir mekân Ayaklarımın altında uzanan. Meylettim adıma Hiç olmadığım kadar yakın Ve gerçek sandığım O kayıp varlığın. Koruk düşler olgunlaşmamıştı Duymadığım o emsalsiz yankı Sürüp giderken sol yanımdaki O tarifsiz sancı. Bir bir topladım kırıkları Hayat denen yap-bozun Kayıp parçaları. Bildiğim tüm doğrular Uçuşurken boşlukta Kayboldum ben de yokluğunda. |
Güzel bir şiirdi Kızım.
Kutluyorum.