Tanıdık Bir Yabancı
Hayrettin Taylan
tanıdık bir yabancı gibi yanımda geçti tanınmış ne kadar duygum varsa peşine düştü canlandı huzurla hüzün yan yana, yana yana ben ile beni ben’den olan benliğin kumaşında uyandım… artık, o çok tanıdık bir yabancı artık, kendine git, hayat ve sen oradasın dedim yine de bakıştık iki çok tanıdık gözlerle nemli gözlerimize teslim ettik bu ayrılığı ağlayışımızı kimse görmesin diye yağmura karıştık damla damla aktık yabancılaşmaya artık , her yer, her yar nadas artık , iki çok tanıdık yabancıyız ülkemizin yabancılaşmasına benziyordu yüzümüz bir yüzümüz aşkın batısın, bir yüzümü aşkın doğusuna o juliet gibi doyumsuzluğa emperyalist zamanı artığı bense ata’dan, öteden beri mazlum ve içselliğin mecnunu öylece bakıştık dinmiş bir aşkın sızısının gözbebeklerinde öylece öldük insanlık gibi öylece tanıdık iki yabancı gibi yürüdük yollarımıza… |