Yağmur ve BenBir gece yarısı,yağmur altında dört saat Ben giderken su gibi akıp gitti bu hayat Ben giderim,o teskin eder gönlüm yanıyordu Her şıpırtıda yağmur,çocuk gibi ağlıyordu O ağlar ben yanarım,ben ağlarım o yanar, Görenler bizar olmuş,iki sevdalı sanar Yağmur ağlıyordu,ruhum yanında rahattı Şakaktan düşen her katresi,ne güzel tattı Birden bir bad ı saba hissederken tenimde Tat yerine, lerze i bed başladı dilimde Yağmur yağmıyor,onu sevinçle arıyordum Her lerzede şimdi daha iyi anlıyordum Bad ı sabaya kızıp sanki ağlar gibi oldu Fecrle oda güller gibi açıp handan oldu Ey! Bu şebde bir şad,bir müsekkin eden yağmur Neden kuru gönlü,nalanınla ettin çamur? |