Bedenime Ölüm Sinmiş
Bana veda edenlerin ardından
Yalnızlığımla tek başıma kala kala Dilim, konuşmayı unuttu Ne kadar konuşmak istesem de Aklımı yitirmiş gibiyim Nereye baksam Neye dokunsam Her şey boş Anlamsız Dört bir yanını hüzün sarmış yüreğime bağırmak istiyorum Avazım çıktığı kadar Ama Gidenler sesimi de almışlar Bağıramıyorum Konuşamıyorum Katran karası gecenin sessizliğin de Zindan olmuş hayatıma bir düğüm daha atarken İzmarit kokulu ellerimle Kendi yalnızlığım da bir sigara daha yakıyorum Sanki bedenime ölüm sinmiş Azrail canımı almak yerine ceza vermiş Cehennem azabı bu olsa gerek Bir hiç/likte yaşarken Yok olmak Sessiz sedasız... |