herkes aynı hayatta, kendini bişey sanma, yolcuyuz hayatta, sen gel otur yanıma, gel beni azad et kayboldum karanlıkta,
henüz aklın tembihi kırık çizgilerde,,,
demek kolay darmadağın vakitlere düşer bir fısıltının düş sesleri ki sabaha koşarken karanlık uzaklaşır anlam sürüklenir göz haznesindeki yürek çırpıntısı başlar tinin kıyametinde yaşam renk dilekleri gibi boyun büker imgelerin nefesi kirpiklere nemi düşer kalp sessizliğinin
nasıl ki aldırmaz depolanmış gerçekler karanlığın öz dengesine o yüzden serin yerlere sereriz aklın suçunu
artık yersizdir içsel yolculuk hesapsız kalışlara kendi himayesinde hüzün dalı uyandırır kalp ve erimeye başlar düş süzgeçleri hem de kendi bilinçaltında... kaybolurken belirgin his dengeleri ben aldırmayacağım kimliksiz şafaklara sende öpme duygularımı
ey ruhum sabaha gül düşüyor yitirdi gün kızılı kendi yaprağındaki ahengi
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
Aklın suçu şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
Aklın suçu şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.