sen ve ben!!!Bu ne çok yalnızlık Bu ne çok manasızlık..... Bu ne kalabalık ıssızlık... Bir başka özlüyorum bu gün seni Sesinde yıllarım kaybolmuşcasına Saat Hüznü çeyrek geçe… sanki Vuslata durmuş zaman Yokluğunun ertesi Ve bende, Sonbahara hazırlanan bir ağacın hüznü Vedalaşırken sıcaklığıyla güneşin Yapraklarına bıraktığı sarı rengine mahkum… Nasıl unuturum dünü? Dünde kaldı Ürkek yaşanmışlığı çocukluğumun Bölük pörçük gençliğim Düşlerim hayallerimdi dünden kalan… Oysa Şiir tadında olmak vardı seninle bir zincirin iki halkası gibi el ele... bazen küçük bir oyun olalım dramatik bir sahnede, kah bir güldürünün iki komedyeni... kah içi kan ağlayan iki şaklaban! Bazen’de bir masalda iki kahraman.. Serap olup kaybolalım meçhullerde.. yada iki yıldız olalım seninle geceyi aydınlatan. Kaderin rüzgarına kapılmış iki uçurtma olalım istersen.. Sıcak ülkelere yol almış iki göçebe kuş kimi zaman.. Büyük hayallerimizle ... ufacık dünyamızda... sen ve ben!!! Can Cezayir AYDEMİR |
Tesekkur ederim size, tebrikler.
😀