Gelin bugün “her şeyde hayır vardır” diye kendimizi kandıralım
Etrafımızda olan bitene gözlerimizi kapatalım

Evlerinde oturanlar, şöyle kafanızı kaldırıp dışarıya bakın
İçerilere tıkılmış olanlar, haydi dışarıya çıkıp doğada dolaşın

Bugün “kimseye ait değil, sadece bizim olsun diyelim”
Yeni moda sıfır sorun hesabıyla, bütün gündemleri silelim
Kendi içimize dönüp, kendimizle söyleyelim
Bir ağacın gölgesinde etrafı seyredelim
Yüksek bir tepedeki esinliyle kendimize gelelim
Deniz kenarına oturup, yakamozların şarkısını dinleyelim

Allah’ın verdiği hayatı, nimetleri düşünelim
Ve; ”Allah bize her şeyi vermişken, biz Allah için ne verdik?” diyelim
Bu sorguyla hayatımıza yeni bir yön verelim.

Gerçekten, Allah’ın verdiği şeyleri sınırsızca kullanırken, biz Allah’a ne verdik?
Yoksa; yahu Allah’ın bizim vereceklerimize ihtiyacımız mı var dedik?

Elbette; Allah’ın bizden isteyeceği ne olabilir ki?
O her şeyin sahibi değil mi?
Allah hiçbir şeye muhtaç değil ki?
Asıl; her şeye ihtiyacı olan muhtaçlar biziz değil mi?

Ama kazın ayağı öyle değil işte
Şöyle kısadan bakın Allah’ın ayetlerine
Allah bizden ne isteyebilir diye

“Yalansız, riyasız, samimi, dürüst bir insan
İnsanlara zararı dokunmayan
Kibirlenip, şımarıp, azmayan
Allah’ın yarattıklarında kusur bulmayan
Kimsenin malına, canına, ırzına, namusuna dokunmayan
Kendine karşı onurlu, izzetli, şerefli olan
Hiç kimseye aklını, muhakemesini, iradesini köle kılmayan
Allah’ın verdiği güzel nimetleri haram yollarda harcamayan
Her gün, Rabbiyle konuşmak için ibadete duran
Her ibadetinde, kendini otokritiğe tabi tutan
Yanlışlarına karşı tövbeye varan
Doğrularıyla onurlanan, Allah’a şükürle yalvaran
İnsan olma yolunda, Allah’ın yardımına hazır olan
Allah’a, yarattıklarına, sevgisinden, saygısından uzak durmayan
Bencil, çıkarcı, asalak olup, insanları çıkarına kullanmayan”

Bence; bunlar değil mi Allah’ın bizden istediği?
Sence; bunlar değil mi Allah’ın bizden istediği?

Allah ile ne ilgisi var, bütün bunların?
Şimdi; “biz bunları yaparsak, ne kaybeder, ne kazanırız?” Soralım

Hakiki insanlık özlemiyle yanıp tutuşan insan
Bunlar değil mi seni, beni, hepimizi aranan insan yapacak olan?

Ama biz farklıyızdır nedense
İnsan olmayı söyleriz herkese
Biz insanlığın neresindeyiz diye sormayız kendimize

Bir garip insan ürettik son zamanlarda
İnsan kendini yaratan Allah ile kavgada
Karışma benim insanlığıma, hayatıma diyor Allah’a
Tepelerden bakıyor insana, insanlığa
Hayatı görselliğin çıkar kavgasında

Tepemden geçen kuşa sordum
Hey, Allah’ın yarattığı güzel şey, beni nasıl buldun?

Güldü; ne diyebilirim ki?
Sende insansın diğerleri gibi
Yaratıklar içinde beğenmişler kendini
Bütün yaratılanlara tepeden bakıyorlar hepsi
Yakalar kafeslere kapatırsınız kardeşlerimizi
Özgürlüklerimizi kısıtlar, dinlemezsiniz bizi
Güya; yaptığınız hayvan sevgisi
Aslında bilseniz bencilliktir sizinkisi

Şaşırdım duyduklarıma, ne diyebilirim ki?
Anlamıyor işte sevgimizi
Onlar için kafesler yaparız
Avuç dolusu para verip yemler alırız
Önlerine en güzel sulardan hazırlarız
Nankörler işte, böyle karşılanırız

Diye düşündüm bir an
Yerin dibine girdim utancımdan
Kendimi kafese kapatılmış hissetim bir an
Önümde yemler, sular, cik cikleyip duran

Anladım ki, doğanın dilinden anlamıyorum
Süleyman gibi kuşlarla konuşamıyorum
İnsanım işte kendimi kandırıyorum
Kendi yalanlarımla oyalanıyorum

Evet, evet, “her şeyde bir hayır vardır”
Hayır aslında düşünen insanadır
Düşünüp yaratılışı anlayanadır

23.08.2014 – İzmir