GÜLMEDİM DERSİN
Eğer ki türküler, beni sorarsa
Ben onun kıymetin bilmedim dersin Bağlama da nağme, beni ararsa Onunla bir gece, gülmedim dersin Bendeki imanı, sınama sakın Vatan’a sevdamı, kınama sakın Bir daha sevmeyi, deneme sakın Sevda pınarında, dolmadım dersin Efe’nin duruşu çok mana taşır Mertlikle olmuştur hep haşır neşir Sevdasız yürekler, gariptir, üşür Ben ona sevdalı olmadım dersin Tuna benim,kaç kez dedim,Tuna ben Hiç; dönüp bakar mı, küserek giden İdil’den, Hazar’a, benim sabreden Sözünden bir gün ders,almadım dersin Leb şeker olsa da, güzel söz çıkmaz Ela da olsa göz, sevdayla bakmaz Sanma ki; bu maşuk, kaşını yıkmaz Ben ki; ikrarımda, kalmadım dersin Âh ile vâh ile, olmaz hiç işim Kızıl elma, turan her zaman düşüm Kızıl güle konmaz şu gönül kuşum Bir kez bile haber, salmadım dersin Ne hoyrat sesidir, nede bir gazel Sevdalı yüreğim, kaplamış hâzal Elbette çıkacak karşıma güzel Hala umudum var, yılmadım dersin Yola düşmek için, cânan olmalı Göz bebeklerin de, bakış gülmeli Gönül sarayında isyan durmalı Ben sevda dehrine, dalmadım dersin Lüzumsuz bu sevda, kaynıyor özde Vuslat sahneleri yokmudur gözde Hala arıyorsun, o’nu, Şiraz’da Ben sevda türküsü çalmadım dersin Sadık DAĞDEVİREN Aşık LÜZUMSUZ |