doğum günüm münasebetiyle kaleme aldığım şiir..

Zemini elest olan bir sayısız katlı bir bina
Kat sayısı ayan değil, binada yaşayana
Süzüldüm seksen dokuzun katından yukarıya
Durağım meçhul, devam ediyorum tırmanmaya

Bir nutfeydim önceden, bir alak, bir çiğnemlik et,
Sonra şekillendim, çektim ilk nefesi içime
Öyle dar geldi ki yerim, sığmadım kafesime
Sabredip sığsaydım ne var, geldim çilehaneme

On dördüncü kattan bakıyorum şimdi kendime
Düşmüş kalkmışım, gülmüş üzülmüşüm kimi zaman
Yirmi beş koca basamak bırakmışım ardımda
Bilmem neler eksik, neler yarım sayfalarımda

Temiz bir sayfa açacağım yine ve yeniden
Çilesiz, fiyaskosuz satırlar dolduracağım
Her yeni bir kata tırmanırken yaptığım gibi,
Tekrardan, usanmadan söz vereceğim kendime..

Her şey daha güzel olacak diyor, susuyorum
İnanıyorum, artık satırlarım konuşacak...

03.08.14


Nazlı Çelebi