çileŞiirin hikayesini görmek için tıklayın an olur bazen, çaresiz hissedersin kendini,
hiçbir çıkış noktası bulamazsın, yolların tamamen kapalı, çaresizce çırpınır durursun, bir hüzün çöker bağrına, işte bu şiir , hüznü şiiri..
Yalnız bir güne uyandı kadın
Sükûttu yol arkadaşı ona Siyah beyaz parmaklıklarıyla, Hapisanesinde yalnızlığın. Ağlayarak gök bozdu sükûtu Kadın iliklerinde hissetti Gökyüzünden gelen damlaları Islandı vücudu, aldırmadı Ağlayan sema mı, kadın mıydı? Kime aitti bu gözyaşları? Diner miydi içindeki ateş, Yoksa her bir damla yakıt mıydı? Hangisi gerçek, hangisi hayal Kalmalı mı sözde mutlulukta? Devam mı etmeli yoksa çile Tek nefeslik can kalana kadar? Kapadı sımsıkı gözlerini… Gözden geçirdi hayallerini İtiraf edemiyordu kendine Her gece düşlediği hayali Hapsolan, gerçeğe ve hayale Hapsolan, geceye ve gündüze Bir biçare kadının düşüydü Naçar, düşmüştü düşün içine Nazlı Çelebi |