Basamak
Basamak
Bir gece vakti uyandı kadın ayaklarının ucuna basarak ses etmeden usulca usulca indi kendinden bir kat bir kat daha öyle öyle çıtı çıkmadan belki on kat inmişti hiç yorulmadan Allah’tan merdivende en ufak bir gıcırtı yoktu derken yaktı ışıklarını futbol sahası kadar büyük bir alanda çocuklar yıldız topluyorlardı bir başkasında renkli toplar bir diğerinde yap bozlar logolar bisikletler uçurtmalar rengarenk kuyruklu kuyruksuuz uykusunu alamamıştı ama birden bir kardelen kadar diri savurdu üzerinden karları hiç kız çocuğu yoktu her biri beşle on arası erkek çocukları cıvıl cıvıl oyun çocukları biraz gezindi kadın her oyuncaktan bi tane de kendine aldı sonra eli kolu dolu geldiği gibi başladı çıkmaya kendine basamak basamak bir basamak daha ve son basamakta şöyle etrafına bir bakındı çevreye her yer denizdi kendisi can kurtaran çocuklar keyifle yüzüyorlardı irili ufaklı gün ağarmak üzereydi eli kolu dolu oyuncak seslendi içindeki iki çocuğa bakıın bunlar ikiniz için biri haylaz mı haylaz karnına tekme ata dursun önce konuştu hayali Ali’yle hiç oyuncağım olmadı demiştin değil mi Alii bak bunlar da sana içindeki çocuğa son seslenişiydi demişti demesine de bir baktı ki elleri bom boş ayrılmıştı ruhu bedeninden yıllar önce ölmüş bir kadının defterinden bir kaç satırdı hepsi hepsi Yüksel Nimet Apel 15/Ağustos/2014/Cuma/Bodrum |