MAVİ LASTİK PAPUÇLARIMDefalarca başa dönüp Yeniden izlemek istediğim Çok güzel bir filmdi çocukluğum Ve tıpkı bir kitap ayracı gibi İkiye ayırırdı hayatımı Çocukluğum ve sonrası… Fildişindendi saraylarım Şimdi çürümeye yüz tutmuş ahşaptan Artık cümleler değil Sessizlik kuruyor sözcüklerim Lastik papuçlarımla koştuğum o yollar Denize çıkmıyor Çok eskiden kalmış Yıllar sonra yeniden duyduğumda Geçmişi bana taşıyan bir şarkı Karmaşık patikalarda kaybolup Köşe başında evime kavuşmak Ç O C U K L U Ğ U M… Eksik vedalarla ayrıldım İstemeden Hem de hiç istemeden Yarım merhabalar var dilimde şimdi Erişilmez galaksilerde Oysa Masumiyetin bütün çıkmaz sokaklarını Ezbere bilirdim Şimdi Geniş caddelerinde kayboluyorum Yaşanmışlıkların Bir daha hiç giyemeyeceğim lastik papuçlarım Annemin diktiği basma fistanım Dedemin bayram harçlığı, on kuruş (Paralar kazandım kendime yetecek Yetmedi on kuruş kadar) Rengarenk uçurtmalar gibi Özgürdüm Köyün tozlu yollarında Belleğime kazınmış Renkler Kokular Işıklar Kaybolmuş hayatın içinde Unutulmaz anılar… Ne zaman bir çocuk sussa içimde Gece susar, yıldızlar susar Hüzünlerini döker üstüme Yeni köprüler kurmaya çalışırım İhmal edilmiş çocukluğumdan Varsın horoz şekerimin tadı kalmasın Çiçekleri solsun basma fistanımın Bayramlar eski bayramlar olmasın Annem örmesin saçlarımı bin bir özenle Ben yine de “ Hâlâ saklıyorum Yastığımın altında Mavi lastik papuçlarımı…” |