cam bilyeler gibi
düşse gözlerim
karanlığınıza
hiç açılmasa..

güz yaprakları gibi
vakitli değil
baharda umuda durmuşken hani
yada örterken büyüyen meyveyi nazla
düşse öylece..
kollarım omuzlarımdan
hiç dokunmasam
varlığınıza
ar/ı uğramasa
ağrılarımın

nedenler üretmesem
dokunmamışlığıma
yılgın
yıkık
dirime olsa kıyım.

büyüse
çok büyüse
yalınlığım
üryan bir ağaç gibi
görülse gördüklerim
duyulsa
çığlığımı besleyen
bin yıllık sızı.

bitse mi
bitmese mi
bilmesem.

ve gitsem
ne bu şehirden
ne gözlerinden
ne yüreğinden

ah!kendimden gidebilsem
kendime gelmeden..

takati kalmamış
bir omuz gibi
yıkılsam
büyürken ay gecede

ah!ne mümkün
yokun saadetini
muştulamak varlığa.

bilseydin
anlardın
anlasan
ağlardın..
gülümsediğimiz anda
donardı zaman


ve o anla
ve o yalanla
bin azazil saklardım
yüreğimde..


25/07/2014
ödemiş