Neden bu ayrılık, bilmedim niçin
Parçası gibiyiz bir büyük hiçin
Karanlığı yırtıp aydınlık için
Gülmek istiyordum güldürmediler



elimize tutuşturuldu ansızın bir ayrılık fermanı,kalemi kırılmış biri nasıl güler ki
bildiklerime yut dediler!
bildim ki
doğrular kesermiş hep yolunu
gönlüde ağrılı bir acı
fermanımı okudukça ölüyorum şimdi...
:(



şiire ne güzel yakışmış mısralar:


Korkup kaçan değil kalanlar mahir
Sevdim demiş isem ahirdir ahir
Sanki Zühre idin ,ben ise Tahir
Olmak istiyordum oldurmadılar


anlık değil
günlük değil
sevdamız üç günlük değil...
senin bilmediğin kadar (zühreydim)sana....


nefesimi kesen şiirlerin yazanı,
sen söyle şimdi
zühre sırtından vuruldukça,nasıl duracak ayakta
zühre,her gün ölüyor da çıkmıyor sesi gayrisine
zühre,can kırıkları ile ne kadar yaşar ki
bilen abim
hadi sen söyle...

:(


çok ağladım bu bahçede yine
tebrıklerim sessiz usuldan gönlüne kalemine