Ben bu şiiri daha önceden okumuştum.Nasıl yorum yazmamışım ki..

Biliyor musunuz ben bu mahallede yaşadım yıllar yıllar önce ortaokul dönemlerimde.Kapı önlerinde oturan teyzeler, maç yapan erkek çocuklar, ve bir kıyıda ağzında ciklet genç kızlar... dolanırlar kol kolaa :))) off offfffffffffffff bağıran, çağıran çocuklar...gerçekti insanlar gerçekti... her şey gerçekti... :((


Canlıydı nefes alıyordu insanlar.Birbirlerini bilirdi.Hastasını, ustasını, çalışanını, çalışmayanını, gelininden şıkayetçi kaynanayı, kız kaçıran mahmudu, kamyon şoförü nacinin karısı haticenin kaynattığı salçayı, ya da ayşe teyzenin yeni kurduğu turşunun ekşidiğini :) çok güzeldiniz vallahi



Varolsun değerli gönül emeğiniz değerli şair dostum.Sağolun var olun.Hep olun inşallah.



Selam ve saygılarımla.

SOKAKTA BİRGÜN


Önce simitçi geçer,
Sesinde davet var.
Çocuklara sanki yalvarır.
Annenin eteğini asılır çocuklar.
Bir ekmek parasıdır,
Yüreği parçalanır..

Ahmet amcanın namaz dönüşüdür,
Elinde ekmeği.
Fatma teyze hazırlamıştır kahvaltıyı.
Kışları menu değişir,
Tarhana çorbası.

Erken kalkan birkaç kadın,
Ellerin de çalı süpürgesi
Mahalleye çöpçü giremez.
Herkez kapısının önünü böyle süpürse.

Nazife yengenin,
Cam önünde fesleğeni.
Sevgiyle okşar.
Çiçekleriyle kedisiyle avunur.
Dul kaldığına aldırmaz.

Nazife yengenin komşusudur,
Mehmet amca iri gözlükleri takmış,
Sesli sesli Kuran okur.
Penceresi açık,
Bizim sokağa rahmeti doldurur.

Başlar evlerden tek tük insanlar,
Üretmek için işe koşarlar.
Kocasını yolcu eden kadınlar.
Akşam yemeğine kadar,
Evlerde boş durmazlar..
Dedi koduları dış kapıdan çıkar.
Kahvede adamlar yurdu kurtarırlar.

Tek katlıydı genellikle evler.
Önce yemek kokuları karşılar,
Yorgun argın işten dönen kocaları.
Sonra yorulduklarını belli eden karıları.
Akşama kurulur yer sofraları,
Allah ne verdiyse doğururlar karınlarını.
Diziye meraklıdır,bizim komşular...

İsmi belli olmasa da ..
Tebrik ederim saygılarımla.