19
Yorum
63
Beğeni
5,0
Puan
3953
Okunma
eskiden, çocukken
çocuk gözüyle ne kadar farklıydı her şey
büyüdükçe hayal kırıklarım da büyüdü
ve o çocuk günbegün öldü...
ne çok büyütmüşüz gözümüzde her şeyi
ne anıtlar yükselmişti üstelik canlı, heykel değil
ne değerler varsa hepsi kutsal, hepsi hakikat
koca bir kalp yan(ıl)gısı
çöktü kubbe
yıkıldı bir bir...
nedir çocuk için yalan mefhumu
olsa olsa zararsız pembe yalan
oysa çocuk ne söylense inanır
bu inanmak öyle böyle değil
sarsılmaz, yıkılmaz, kuşku götürmez
öylesine bir telakki işte
k i f a y e t s i z . . .
hayat dersi veren o amcalar var ya
kimisi namus timsali, kimi kahraman, kimi erdem sahibi
içimde ne yer etmişti sevgileri
ve öğretmenim kesinlikle başbakan olmalı, bu ülkenin başı...
ki o zaman her şey daha güzel olacaktı (!)
çocuk aklı işte...
aldandıkça büyüdüğünü anlıyorsun
tecrübe diyor buna babam
bense kazıklanmak diyorum...
çocuk parklarım vardı, horoz şekerlerim
tahtadan atım, masmavi bir gökyüzüm
gailesiz de değil hani
mutlu insanlar vardı çevreleyen, kuşatan, gözeten
sanırım onlar da mumdan mutlulukmuş
e r i d i . . .
...
5.0
100% (56)