Mihvannur gibi gökten süzülüp kalbimde mihvan’ımsın sen yâr buldum peyam-ı lutf yarimi ,nişanemsin sen o gül yüzünün şevkini kalbime ihsan eyledim sevgili seherde gül dalında gül açmış kokusu amber bedel ey ; yâr gül ,yüz görümlüğü ister bülbülden.. güneş bile senin yoluna ışık saça saça doğarken benim bu yazdıklarımın mîzânımı var yar gece vardım otağına ay perdeni açmiştı zülüflerin kokusun meşk etti ruhumu yâr mis kokulu gülden bir yaprak al nikap ört gül yüzüne saçlarını gizle bütün alemi harap etme sevgili ruhumu seninle yoğurdum senden meydâne gelen gül tohumunu da ektim yâr çünkü bu tohum şiiriminde mayasıdır canımında yâr nur gibi gökten süzülüp kalbime girdin ey yâr.. nurcihan erdogan |