*Şairin Hayali Sevgilisi*
Kentin yerlerine vuruyordu yağmur,
Karşında sis bulutları, Ve dilinde bi şarkı, "Ne tövbeler bozdum" Tamamlanmamış kokular burnunda, Rüzgarlar getirse diye beklenen. Ve yitirilişi umudun. Akşamın esintisi vururken, derin bir nefes, Şiire gebe yokluk, Onsuzluğa aralanmış perde, Saatlerin iç çekişi tek kalmışlığa. Ne tövbeler bozulmuş, bugüne dek, Belki bu son tövbe. Bir tutam umut var avuçlarının arasından kaymaya mahkum, Kaymadan başla şair; En içten davetine, Gelmese de çağır ümide bağlı ellerini. Ve başla artık, doysun şiirin yüreği, Şairin sessiz sevmeleri. Platonik yaşanmış aşklar, Hayallerinde mahur bakışlı sevgili, Ellerinde, onun parmak izleri. Şimdi şair, yazma vakti, Anlat hayali sevgiliye özlemini. Son kelimenle durdur şiirin, Akşam vakti, çırpınan yüreğini. Ve bir daha bozma, Şiirsiz tövbelerini. İçindeki ilhama inat, Yırt karanlığın sahte gülümsemesini, Öyle atsın ki o deli yürek, Konuştur suskun kelimelerini. Ş i m d i... |