toprağına küsen gonca gül gibi
üstüme yüklenen aydan usandım
içim paramparça,benzim kül gibi
genzimde bağlanan çaydan usandım






kırmızıya küstüm karayı sevdim
tuttum kaderimi elimle ördüm
geçmiş defterini bir hınçla dürdüm
bahtımın soyunduğu halden usandım






bugünü, yarını sildim kitaptan
ne şafağım kaldı ne de kızıl tan
verdiğim sözleri unuttum çoktan
halden anlamayan kuldan usandım







usandım düşünüp dert ettiğimden
yürürken peşimden gelen gölgemden
kaybolduğum ruhtan ,ağır etimden
ölmeye sayılı günden usandım









verdikçe doymayan insan oğlundan
nankörlük delisi köpek soyundan
utandıran halden iyi huyumdan
damarı zapteden kandan usandım







içimde çırpınan derin nefesten
kulakta çınlayan o serin sesten
bu dünya denilen süslü kafesten
çekip gitmediğim handan usandım








Gülşah Gayret









,,,