dönüp bakmadığın dı ardına kalmış;
mış !! diyorum, bitmişliğe adanıp yutkunduğum ana hitab..

dün öldüm, bu gün ölmek için yeniden doğdum,
kalmayan zamandan damladı bu şiir; oysa yıldırım düşer gibi,
her mısra azraile benzer mavi..

bir başka açmışsın gözlerini güneşe kız kurusu gülüm,
nazar değesi sözlerden ve gözlerden uzak...

çok mu tuaf,
senin kadar uzakken sıcak ,
yakıyorsun..
bitmiyorsun..
olmaz dediğim gecelere vardı şafak,
bilmedin puslu gökyüzüne ışık vurmaz,
kervan geçmez hasrete varışlara,
dur yüreğim de sen diyen nefesi de aczetme..

ne soru ,
ne cevap,
barıştığın tenimden küs bunca ayrılık..
sevda; hak etmeyen yalnızlığı,
ödülü sensizlik bunca şiirin..


benim adımı fısılda namsız geçen saatlere,
kim ki beni bekleyen bunca yabancı,
kim o; sesi soluğuna yetmeyen ecel duası,
ve şaiirler..
gün olur.. mısralarına gömülür..


ben kaç insan ederim yahu, hüda,
kim ederim aşkın varlıksızlığında..

yitirdiğim yüreğimdir;
yiten sevdalar anısına...

’’ SALI ’’ günlük


karan