....ÜZÜLME!....
Üzülme! Mültecidir ruhunu sarsan rüzgar,
Üzülme! Kıştan sonra gelir her yıl ilkbahar. Üzülme! Her sabahın müptelası bir güneş, Ve her karanlığında aydınlık sabahı var. Hazan vakti güllerin kor olup için için, Yaprak dökmesi bil ki; Yeni bir bahar için, Ateş ile dağlanıp yansa da bugün (için), Tarifsiz ne umutlar doğar yarına kadar. Toprağa yağmur ile iner semadan rahmet, Bu rahmetle çöl bile gül açar demet demet, Sabret! O sabrın ki; Bir adı da saadet, Er ya da geç sonunda bir selamete çıkar. Üzülme! Bir mihmandır yürek bu derin ah’a Üzülme! Her muradın erer bir gün felaha, Üzülme!Göreceğin güzel günler var daha, Geleceğinle şadan,geçmişinle bahtiyar. İbrahim vedat çarpar |