....GECE VE AYNALAR....El ayak çekilip sesler dinince, Bu şehirde yalnız bir ben kalırım. Fikir kazanında köpürür gece, Ortasında ıssız bir ben kalırım. Ruhumun kanadı çırpınmak için, Nemli duvarlarda bir nefes arar. Işıksız odama sorarım: ‘’niçin’’? Niçin yabancıdır bana aynalar ? Aynalar bir sırrı sürükler gibi, Esrar perdesinde ahraz aynalar. Aynalar kan emen sülükler gibi, Gözlerime çöken ayaz aynalar... Sükunet çarkının döndüğü yerde, Duvarda gezinen hayalet benim. Mazimdir kanayan çerçevelerde, Kendi gölgesine muhannet benim. Fecrin serabına dalmak ne acı, Hasrete direnmek: o büyük hayal. Dün yitirdiklerim bugün yabancı, Her yeni gün eskisine ihtilal. İbrahim vedat çarpar |
kutlarım şairi
Saygılarımla