Düşlerin kıyısında, kendimle dalaşmadan
Yıkılsam da, dik duran taşlara dayanmasam
Issız bir gecede, kimseyle vedalaşmadan
Dalıp derin uykuya, bir daha uyanmasam

Yalnızlığım gaipten, inkisarım nafile
Gün ortası karanlık, ağır aksak kafile
Dağlar büyüse bile, kaf dan sonra nûn ile
Derdi veren dağlasın, tuza dahi banmasam

Parça parça sökülüp, derimden yüzülsem de
Dünyanın bir ucuna, çekilip büzülsem de
Yorgun kanatlarımla, göklerde süzülsem de
Kan süzen dikenlerden, başka dala konmasam

Çatlasın göz pınarım, çöllerde sam yeliyle
Titresin yâr yüreği, sazımın bam teliyle
Bahtım daha kararsın, o yazanın eliyle
Gâm süzen çeşmelerden, içmelere kanmasam

Cennetimden vaz geçip, cehennemleri tutsam
O cehennem içinde, yangınları ben yutsam
Cesedime üflenen şu nefesi unutsam
Bir Bâki’yi inleyip, başka isim anmasam…

Erol URAZ 19.06.2014 Eskişehir