Acı gerçekler...
Parktayım şimdi...
Hiçbir şey düşmüyor gözlerimin önüne Hiçbir anıya evsahipliği etmiyor; yalnızlığımın kuytuları Zaman; güneşe yapışmış Gölgeler uzadıkça kayboluyor saniyeleri Rüzgar yorgun; mavilikleri siyahı çağırıyor gökyüzünün Solgun bakışlı bir martının kanadına yaslanmış denizin mis kokusu Kavak ağacı belini bükmüş sanki Banklarda ihtiyarlar cilveleşiyor anılarıyla Gençler yarını düşünmeden gülüşüyorlar Sanki zaman hep mutluluk şarkılarında güfte olacak gibi Karşıdaki üstgeçidin merdivenleri insan seli Kimileri çıkıyor merdivenleri Kimileri inmekte Acaba kim düşünür; kim hisseder bilmiyorum Acı bir gerçek var ki; Hayatımızın defteri saatin minesinde dürülmekte... Metin Kaya İLHAN Faroz TRABZON |