DİYEMEDİM
DİYEMEDİM
Gözyaşımın farkına ağlamadan vardılar Yüreğimi kaynatıp süzdüler diyemedim Tuttular kollarımdan kanadımı kırdılar Gönül mevzilerimde gezdiler diyemedim Her gün bıçak sırtında kaç kez geçtim ölümü Her sabah gülistanda bekler idim gülümü Bana reva görerek ederken sen zulümü Bir yangın var içimde üzdüler diyemedim Bazen bir yangın olur gönül denen otağın Gönlümün güneş’inde kurumadı batağın Taş değil diken değil kuş tüyünden yatağın Alnıma kara yazı yazdılar diyemedim Meydan sofrası kurup anlattıkça anlattım Ne varsa yazdı katib arzu halim dinlettim Mecnun oldum Leyla’nın kulağını çınlattım Şirin Aslı kıskandı kızdılar diyemedim Her bakışta bin ölüm dağıttın pazarımı Kurşun döküp üstüme erittin nazarımı Kuru otlar içinde bulursan mezarımı Belceğiz’de harab-a kazdılar diyemedim Belceğiz ( köyümün adı) Harab ( köyümüzde mezarılıgın adı ) HARUN YILDIRIM 15/06/2014 |
Şiir fon ve yorum mükemmeldi beğeni ile okudum/ dinledim
Kutluyorum dost kalemleri
Kalemin susmasın usta
______________________________Selamlar