Ardına bile dönüp bakmadan, bir elveda bile demeden
Kalbimin bütün camlarını kırdı da gitti

En delişmen çağında ömrümün
Sevdalı gönlüme gam zehrini saldı da gitti

Gözlerimde gözlerini
Duvarlarımda resimlerini
Kulaklarımda sesin unuttu da gitti

Boynuma keder zincirlerini vurarak
Beni bir cüzzamlı gibi ırgalayarak
Hasret zindanlarına ruhumu koydu da gitti

Şehla bakan mehtabı, sevdalı yıldızları
Mavi gökyüzünü, bembeyaz bulutları
Karanlıklara gömdü de gitti

Güneşi bir dağ ardına hapsederek
Saçlarını rüzgara savurdu da gitti

Gönül yaramı deşerek
Beni yetim çocuklar gibi
Sokaklar ortasında yalnız bir başıma koydu da gitti

Uykusuz gecelere ve bin bir telaş
Kabuslara beni mahkum ederek
Şafak vakti hıçkırıklarına koydu da gitti

Şehrayin şarkılarımı, o güzelim aşk türkülerini
Sevdadan yana tüm umutlarımı
Çalıp, ağıtları bana verdi de gitti

Aşık gönlüme umarsızca sevda hançerini salladı
Beni yarı canlı bir mezara koydu da gitti

Sevdasıyla beni çıra gibi yakarak
Küllerimi hoyrat bir denize savurdu da gitti

Rahmi HATIL