-Kardeşim Yakup’a itafen-

Ölüm bugün bana gelecek,
Kurumuş gül kokularında,
Nesli tükenmiş bir kuşun kanatlarında...
Naftalinli çamaşırlar...
Bembeyaz çarşaflar,
Ölüye hasret kefenler...
Ölüm bugün bana gelecek,
Kurumuş gül kokularında...



Bugün bana ölüm gelecek,
Karşı komşumuz gibi...
Hatırladığım ilk ölüm,
Gördüğüm ilk ölü..
Annem ağladığı için ağlamıştım,
Parmaklarına sımsıkı sarılmıştım,
Ve yalvarmıştım annem ölmesin diye.
Hayat dediğin bir oyuncakmış...
Bugün bana ölüm gelecek,
Karşı komşumuz gibi...


Bana ölüm bugün gelecek,
Ne eksik ne fazla...
Benim adım okunacak selalarda,
Cenaze namazı benim için kılınacak,
Artık çalmayacak telefonum,
Evimin ışıkları sönük kalacak,
Ağlayacak seven birkaç dostum.
Bana ölüm bugün gelecek,
Ne eksik ne fazla...


Ve masal bitecek...