Boynumu büküp ümitlensemYar… Hiç sorma Kabuk tutmuş Yaramı yolma İçimi titreten acımın Üstünü açtırma Ruhumun dinmeyen Hicran damlalarını artırma Yüreğimde Derin bir keder var Hasret hicranıyla Bağrımı yakar Suskun ve kuytu Köşelerde gözler akar Bilmem ki içim kim bilir Daha ne kadar sızlar Bitmek bilmeyen Gün saydıran Ve yoran onca sorular Hadi desem, Bir lahza ümitlensem Uykularıma keder veren Hüzünden gizlensem Kapına gelsem Sabırla beklesem İzlerinde serinlesem Kanaat etsem, Yetinmeyi bilsem Boynumu büküp ümitlensem En yakına ne söylesem Kalbim ona aittir Kimseye geçit vermesem Hüzün ve hicranla sükût edip Halime dönsem Ve O’nun rızasını hak etsem Mustafa Cilasun |