O kadar teşekkür boçluyum ki sana...sen olmasam hayattan cahil gidecekmişim...öğrettiklerin olmasa...

"Ve ben tekrar hayata tutunuyorum
Lügatimden sevgi kelimesini çıkartarak
Biliyorum ki sevgi diye bir şey yok
Olmayanın peşinde koşmak boş..."

Ve tekrar hayata tutunuyorm...ruhumdan sevgi denen masalı çıkararak...aşk,bir masal...birilerinin rant için ortaya attıkları bir gelir kapısı sadece...ama,ben erken farkettim sayende,sevmelerin boş bir hayal olduğunu...

"Bak güneş doğuyor tüm ihtişamıyla
Tenimi ısıtıyor ilk ışıkları ile
Ama ruhum
Ona ulaşamıyor
O kadar sarıp sarmalamışım ki
Hiçbir şey senin katlettiğin yüreğime ve ruhuma dokunamıyor..."

senin katlettiğin yüreğime ve ruhuma ulaşmıyor hiçbir şey...tenime çarpıp da geri dönüyor...bir kalp ve ruh ancak bu kadar viraneye döndürülürdü...bir yürek ancak bu kadar duygsuzlaşırdı...ama oldmuş işte bak sayende...teşekkür ederim buna da...!

"Sana bir teşekkür borcum var
Seni bu kadar sevmeseydim
Sana bu kadar güvenmeseydim
Ömrümce insanların yalanlarına yabancı kalacak
İhanetinin farkında olmayacak
Kendi yokluğumda kaybolup gidecektim
Senli öğrendim ihaneti yalanı sevgisizliği
Ve yine seninle öğrendim
Affetmemeyi
Teşekkür ederim …."

Eğer sevmeseydim seni...ihanet..yalan...nedir bilmeyecektim...kendimi ve içimi farketmeyecektim...sevdim ve güvendim sana...bak ne oldu,açıldı gözlerim herşeye...sayende öğrendim ihanetleri...yalan sevmeleri...yeminlerden dönmeleri...ve,bunlardan dolayı sevgisizliği öğrendim senden...hele ki affetmemeyi sen öğrettin bana...sana,çok ama,çok teşekkür ederim...

Şairem,teşekkür kavramını o kadar ustaca kullanmışsınız ki...olayın öte yönüyle de gerçekten haketmiş o muhatap...çok şeyi öğrettiği için...hem imalı hem gerçek anlamlı bir teşekkürdü bu...

tebriklerim,çoğu insanın gözlerinin açılmasına...gerçekleri farketmesine...sevgiye küsmesine....insanlardan nefret etmesine...sebep olacak bir sosyal vakayı,ilişkiyi kurgulamanızdaki,betimlemenizdeki ustalığa ve tercüman olmanızaydı,teşekkür borcu olanlara...saygılarımla...