senden sonra aşkı tanımak
beyaz bir sayfa kulak vermiş
ve kalemim aracı olmuştu seni bana kavuşturan nice hasret satırını tanımaya ne kadar ürksem de bu hale mürekkep aynı renkte bakıyordu gözlerime ve susmak ihanet geliyor hislerim dökülmek için yer arıyordu şairliğin arifesinde o duymadığın seni seviyorumları her ana tasvir etmiş hüznümün afyonu olarak,yine o hüznün dehlizinden sunuyordum manası sevda olan kelimelerin o olgun meyvelerini döktüm peşine belki seni doğuracak ikinci bir vaka dedim karaladıkça gönlümün dilini lakin çocukluk gibi büyüdükçe sayfalarda ki kara leke yokluğunun tek gerçek ve sadece bu yokluğun aşk olduğunu öğrendim |