bitince çareler efkara vurumuş insan meğer kendini...
tükenen çarelere çare olmaya gelemez misin sevdiğim...
sokak sokak el açıp dilensem herkesten seni
sokağında ıslandığım şu yağmurla gelemezmisin sevdiğim...


yapmam dediğini yaparmış insan sevdaya düşünce
her gece ölüpte sabahlara yaşarmış meğer sadece
boğulup dumanlarda of çekercesine...
uğruna yaktığım sigaraların dumanıyla gelemez misin sevdiğim...


ağlayıp yolunu gözlemek amansız bir dertmiş meğer kalbe
yokluğunda gündüz geceye eşmiş meğerse
yorulupta sensizlikten başımı yoluna koyup gel dediğimde
celladım olmaya gelemez misin sevdiğim


başıma yağdırdığın karlar erir mi sandın vakit geçince
dağımdan duman kalkar mı sandın yağmur bitince
elimden resmin düşer mi sandın sen gidince
cansız hayale can olmaya gelemez misin sevdiğim...


^cENNET kUŞU^