BANA ÖLÜMDEN BAHSETME...
bana ölümden bahsetme sevgili...
bana ölürsem pişman olursun bu nefretine deme... ben ölürken;sen sevdiğime pişman ettin; sen ölüyormuşsun ya şimdi; keşkelerinin canına yapışsın tüm sözlerim... iki eli pişmanlıklarının yakasında olsun da şiirlerimin; birkezde ben değil sen pişmanlıktan öl; bendeki bu aşka nefret kaderini yazdırdığın için... birkezde sen keşke de; sana içimde koskaca bi ah beslediğim için... "bi kez de sen sev sen her gün öl" ama bana ölümden bahsetme... ikimizinde bi ölüden farkı yok gözümde; sen gittiğin gün bitti diye ben öldüm; gittin diye sen öldün... ötesi yok bu aşkın... kin,nefret,ah... ben bu üç kelimeyi anlatabilmek uğruna; milyonlarca kelime feda ettim satırlara; şimdi sen pişman olursun diyorsunya; kinim nefretim ahım pişmanlığım değil; katkım olsun senin pişmanlığına... ŞİMDİ "BENİ HATIRLADIKÇA PİŞMANLIKTAN ÖL" BU SON SÖZÜMDÜR SANA... "gitmeyecektin" ^cENNET kUŞU^ |