hayrettin taylan


ömrün sıratında sırası gelmiş sana gelmişliğim var
müstakil bir kaderden müstakim hisler biriktirdim
algılara açılan bilincin mihenginden dersler öğrendim
artık alnım açık, gönlüm kapalı sevebilirim seni

hızır olabilirdim bu aşka hazır olsaydın
nazır kalabilirdim bu aşka sultan kalsaydın
gözyaşlarımız yetseydi bu aşka hayreddin kalabilirdim
şimdi sen ak deniz gibi fethi zor imkansızlık dilindesin
bu yüzden hem hayrettin kalacağım hem Barbaros


ruhu alınmış zamanın en kesif yerinde esiyor yar
bakiyeden kalmış uyanışın en sismik yerinde birikiyor faylarım
saniyeden alınmış gelişin en tematik yerinde manalara karışıyorum
artık aşka değer matematiksel bir sonun işlemindeyim
yeniden yeşermek için yeni bir tohuma tasnif telkiniyim
bu yüzden hesap defterinden düş’tün
bu yüzden cennet kapısından düş’tün


kırılgan m’analar içinde tümlenen cümle gibi bendeydin
biriktirdiğimiz harflerden kule yaptığımız kul dibacesiydin
nefis hırsızının çaldığı sensizliğin yazılmayan damlasıydın
ağlıyordu ağlamak
gözlerinden iniyordu vicdanıma yarınlar
sözlerinden birikiyordu yüreğime yarınlar