hayrettin taylan





ahşap bir duruşun poetik deseniydin
ahbap bir durumun semantik diliydin
muzdarip bir demin fonetik olayıydın
akıtıp durdun sevi pınarlarımı öylece

sözlerinin tohumunda yeşerdi bağrımın ihtilafları
gözlerinin su meyvesinde ıslandı çağrılışa ihtilallar

isyan şehirlerimi istifledim çölümü leyladan ayıkladım
artık her yer ve yar gibi her sen ve ben gibi s’ayıklandım

sırlara sobelediğim gün yüzünün şavkında durulandı sırlarım
sınırlara düşlediğim ayrımsı mayınların gizeminde okundu huylarım
kıyına sakladığım damla yutanın sen kurgusunda oynadım
bu yüzden hünerli ruhunun gösterisinde düştüm
bu yüzden nazlı yüreğinin sızısında toplandım


bugün günlerden sen, hava gözlerinin renginde
bugün günlerden sen, gece yalnızlığın ritminde
bugün günlerden sen, apaydınlık, yar ve yerin ışıltısında
bugün günlerden sen, karar, direniş,içleniş ,kavuşmak özünde
bugün günlerden sen, senden başka sinem ve senem arayışta


inceliğin , kalıt gibi kalakalışıma yazın
ürkekliğin , anıt gibi aslanlığıma ceylan hevesi
benzerliğin, kanıt gibi resmediyor vicdanımı
can kırıklığın, senet gibidir sineme, seneme
kesişmeliğin, yanıt gibi cevapsız kalbime soru gibi
rastlantılığın , hicret gibi yürekten yüreğe an gibi

içinde olduğun içinin romanında ağlıyor kahramanlığım
dışında olmadığım gözlerinde sönüyor gün’eşliğim
yüreğimde kıvrımlarım kendi kemerini bağlar yarınlarıma
gelişinde kanıtlarını açıklar hesabı sızımın künyesindeki içsellerle