KÖMÜR KARASIUtancin değil bu, çehrenin karası Yollar, aydınlıkla karanlık arası Tahta el arabasında siyah kömür Ölümün nefesiyle geçiyor bir ömür Zengini zengin etmek için olduk köstebek Maması toprağın altından çıkan bebek Kazmayı baban vurdukça sen uyu Sanki bu yusufun atıldığı dipsiz kuyu İhmalsiz bir milletin yoktur tedbiri Ölüm, ölüm kusunca basarız tekbiri Toprağın bağrında, umutsuz bekleyiş ULAN! emeğin hakkımı bu üç kuruşluk iş Yaş yaş kurudu milletin pınarları Umursamaz bir hal ki çatlamış arları Ey toprak altında alın teriyle yatan meyyit Sana diyeceğim tek kelime ŞEHİT... |