Şimdi çok utanıyorum...Yar... Bilmem ki nedendir Elim ayağım düşüyor Ter geliyor Başım dönüyor Halsizlik nüksediyor Gözlerim Fersiz bir şekilde Yardım bekliyor İnsanlar Hiç fark etmiyor Eden de geçip gidiyor Olduğum yere Yığılmak Veya oturmak Geçiyor içimden Acaba neden Ne oldu böyle birden Ceketimi çıkartıyorum Şiddetli Rüzgâra rağmen Hiç aldırmıyorum Telefonum çalıyor Mecalsiz bir şekilde bakıyorum Refikam nasılsa Sesimi beğenmiyor Su al ediyor Söylemek istemiyorum Ve akşam yemeğine İçliköfte yapacağım diyor Peki, tamam diyorum Fakat biran evvel Kapatmak istiyorum Çare için Hala kıvranıyorum Sessizce ve mecalsiz Şekilde düşünüyorum Ötelere Hazır mıyım evet, Şimdi çok utanıyorum... Mustafa Cilasun |
"ve bu aralar ölümden çok korkuyorum. ölmekten değil asla."