YERİN DOLMUYORkaçıncı masaldı kendi kendime anlattığım kaçıncı hikayeydi bu ama yetmediler gökten indirmeye ayı ve karanlıklarından kurtarmaya dünyayı gönül zindanlarımda tutuklu güneşi çıkarmaya kimseler inanmadı bana sen gelmeden kimse ciddiye almadı yazdıklarımı olmadı işte olmadı ıssız kaldı düşlerimin sokakları mahşeri kalabalıklarında kaybolurken şehrin uçları dantelalı perdelerle kaplı penceresinden bakmayınca sen o cumbalı ahşap evinin her yönüm karardı anladım ki sensiz olmuyor ıssız kaldı dünyam sonunda ne yapsam nafile güzelim yerin dolmuyor |
saygilarimla