Dostlarımızın bize gösterdiği sevgiyi abartmamız, duyduğumuz minnetten değil, takdire ve sevilmeye ne kadar layık olduğumuzu herkese göstermek içindir. LA ROCHEFAUCAULD
Paylaş
Nerde kalmıştık- ordan devam edelim ölmeye mesela megaloman bir adam darp ederken ahvalimizi külle suyu karıştırıp beton dökerken ruhlarımıza tuzun hatmiyle kendi ruhuna sela verirken siyah kan tanrının hafızasına küfrederken yalancı kahinler nerde kalmıştık- örneğin bıçak ve kemik elimi tutar mısınız
Anlayana. Diyelim ki bir çocuksunuz ki çocuktuk anlaya bilir misiniz neden dört kez ölürsünüz beşinci şıkkı saymıyorum bile bir babanız öldürülmüştür iki babanız hep ölmüştür üç babanız zaten ölüdür dört içinizdeki çocuk kesin ölmüştür
Mesela içinizde bir yerde örnegin (ayna) ki kör bir gece Ayın en karanlık yüzünden bakıyorsunuz- gözleriniz kül tükürüyorsunuz kan susuyorsunuz kanıyor bakıyorsunuz kör ve bir sürü sürgün ekmeğe- sağır dilsiz vesaire tekrar dönüyorsunuz içinize kusarak- bağırsaklarınızı kesiyor bir bumerak
Hep aynı döngüdür kan tutan parmağını yalıyor siyah içinde kara, cennet içinde cehhennem ve satlık ruhlar- not tutuyor yer altında beş vakit katranla abdest alıp...
Nerde kalmıştık ordan başlayalım ağlamaya tırnaklarımızın havayla temasında yırtılan gök yüzüne mesela yerde tekmelenen mor bir vicdana koşulsuz ve somut affına sığnarak bütün (itlerin) burda insan (köpekler) söz konusu ve hepimizin suç unsuru korkusu yani sen ben o siz biz affedilmezsiniz
Yine de ve henüz vakit var dişlerinizin arasında büyüyen ıslığa bir türkü sığdırmaya her dilden
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
YER ALTI NOTLARI şiirine yorum yap
Okuduğunuz şiir ile ilgili düşüncelerinizi diğer okuyucular ile paylaşmak ister misiniz?
YER ALTI NOTLARI şiirine yorum yapabilmek için üye olmalısınız.
'Küçükken hep beraber oturduğumuz kapı atalıklarında , şimdi sadece tek başıma oturabiliyorum. İnsan büyüdükçe yalnız mı kalıyor ne.!' Demiş şair. Çocuk olmak öyle zor ki esasen , büyüdükçe unuttuğumuz hayallerin başladığı , biriktirildiği ve her birinin özenle saklanıldığı yer. Öyle sıkı sıkıya bağlanacaksınız ki onlara, yeri geldiğinde siz bile ulaşamayacaksınız. Böyle bir zorluktur. Ama güzeldir, zevklidir, insanın kendi krallığının kurulduğu en masum ve mahrem yeridir. Çocuk olmak, büyüdükçe bir başkasına devredilen kraliyet makamının en güzel zamanıdır. İçinizdeki çocuğun hiç ölmemesi dileklerimle..
Kalemi birakayim elimden diyorum.
Tebrikler.