Karadan gökyüzüm yıldızsız gecelerdeyim.
Umutların yelkensiz zindanlarında
Dipsiz kuyularda kaldım anne

Herkes vazgeçse de sen geçme
Belki yeniden can olurum,

Bırakma ellerimi anne,
Işığım söner sessizliğe gömülürüm.

İçime derin sessizlik çöküyor
senin sesini duyuyorum anne
Ağıtlar değil bana ninniler söyle
Uyursam uyanmam büyümem biliyorum.

Bir rüya gördüm dün gece,
Gözlerimden öpüyordun sessizce
Ben sandım akan göz yaşların
Üzerimden küllü sular geçiyor anne.

Bütün umutlarıma kara çalındı
Bana beyaz bir masal anlat anne

’Bir varmış, bir yokmuş,’
Akbabaların Adaleti yok gücü varmış
Kömür kokulu zindanları
Dumanlı kara maden dağları varmış.

Dualarınla sar beni umutlarında
Işığım ol bırakma dipsiz kuyularda.

Al götür beni kırçiçekli bozkırlara
Bırakma ellerimi anne,
Korkuyorum ışığım azalıyor.

Zindanlar üstüme değil içime çöküyor.
Yavaş yavaş karanlığa gömülüyorum.

Umudun dili dua’nın ırkı yok
Acının kapkara rengi varmış
Her dilde dinde ırkta ara beni anne

Maviye hasret sürgün yürekler girdabında.
Acıya tutunmuş masumiyetin yitik bir yıldızıyım
Putlaşan yüreklerin büyüyen sırça sarayları
Esaretin gölgesinde çaresizim.

Umut yolunda gittikçe soluğum azalıyor
Zulüm ocağında mazlum Ağıtların sessiz feryadı!
Yüreğim titreyen Bir Serçe gibi zindan dağlarında,
Ellerim uyuşuyor hakkını helal et hoşçakal anne

Soma Anısına,
küçük yaşta maden ocaklarında çalışmak zorunda bırakılmış kardeşlerimize itafen...:((((